Aoraki National Park & Lake Pukaki/Tekapo

We dachten eigenlijk dat we ‘de hoogtepunten’ van het Zuidereiland nu wel gehad hadden maar afgelopen dagen zijn we weer tot tranen geroerd door de fantastische natuur hier in NZ. Het klinkt misschien wat overdreven voor jullie als je dit leest maar het maakt voor ons wel het verschil waarom we in dit land zo’n sterk gevoel hebben en dat eigenlijk helemaal niet willen loslaten.

Op weg van Oamaru naar Twizel leidde de lonely planet gids ons van de hoofdweg af  langs de Elephant Rocks en de Takiroa Maori Rock Art, een aardige reisonderbreking. In Twizel hebben we het de rest van de dag bloedheet gehad en dus vooral verkoeling gezocht in een gletsjerriviertje. De volgende ochtend betrok de lucht maar hebben we toch erg genoten van de weg langs Lake Pukaki naar het ‘Aoraki National Park’. In dit park bevinden zich 22 van de 27 bergen boven de 3050 m. en de hoogste hiervan is de machtige Mt. Cook (3755 m.). Net als de Fox en Franz Josef gletsjer beweegt die van de Mt. Cook ook snel, een illustratie hiervan is dat een alpinist 12 jaar later is gevonden in de gletsjer op 2 km. afstand van waar hij verongelukte (1914).

Op de camping van het Department Of Conservation in Mt. Cook Village hebben we de rest van de dag met miezer en later heel veel regen minstens één boek gelezen, het is maar goed dat er e-readers bestaan met een enorme capaciteit aan opslag van boeken! Zo bewolkt als het de ene dag was zo helder werd het de volgende dag en konden we gerust de fantastische wandeling maken naar de voet van de gletsjer van Mt. Cook. We hebben daar wel een uurtje alleen maar gezeten om alles in ons op te nemen. Terug op de parkeerplaats even opladen met een heerlijk zelf gebakken hamburger en dat bezorgde ons veel jaloerse blikken van andere toeristen. Na deze goede lunch zijn we  naar Tasman Lake gelopen aan de voet van de Tasman gletsjer. Wat een ‘stunning views’ zeg vandaag, echt om héél stil van te worden!

Na deze natuurpracht zijn we naar Lake Tekapo verplaatst, dit is net als Lake Pukaki ook al zo’n ontzettend turquoise blauw meer dat het bijna pijn doet aan je ogen. De ‘Blue Crush’ van deze meren is vooral te danken aan the rock flour (sediment) in het water, gevormd doordat de stenige onderkant van de gletsjer langs de bodem van het meer landinwaarts schraapt. Deze kleine deeltjes in combinatie met zonlicht kleuren het ijswater zo blauw. Op de mountainbike zijn we bij Lake Tekapo de vreselijk steile Mt. John op gefietst, heerlijk voor de hartslag maar ook voor de beloning; uitzicht op Lake Tekapo en omringende bergen. Bovenop bevindt zich ook het Mt. John University Observatory, deze plek is dankzij haar heldere luchten en de afstand tot andere grotere steden een van de beste op aarde om luchten te onderzoeken. Het is ‘hemels’ hier voor sterrenkundigen! Met heel veel geduld, bepaalde instellingen en een lange sluitertijd op zijn fototoestel heeft Ed het beeld van de prachtige sterrenhemel bij ‘The Church of the Good Shepherd’ kunnen vastleggen op foto. We hebben nog nooit zoveel sterren bij elkaar gezien en dat was adembenemend en de moeite van het lange wachten dubbel en dwars waard. Hopelijk is ons bovengenoemd gevoel door dit verhaal en de plaatjes nu wat beter voor te stellen voor jullie. Wij ervaren in ieder geval dat de werkelijkheid de verwachtingen van onze reis zo veel malen overstijgt. We zijn dan ook enorm dankbaar dat we dit alles in ons rugzakje mogen meedragen!